- Fajni jesteśmy, nie? - NIE! Planujesz zakup owczarka australijskiego (tego typu amerykańskiego)? Hola, hola! Lepiej najpierw poczytaj! :) Dziś postanowiłam przedstawić Wam 7 racjonalnych powodów dlaczego jednak może by pomyśleć o innej rasie? :P Dzisiejszy wpis sponsorują Psie Sucharki (czy ktoś jeszcze ich nie zna?), które cechują się niesamowitą trafnością obserwacji! :) Zapraszam dziś na totalnie nieobiektywny, subiektywny i stereotypowy wpis na temat dość trudnych przywar moich kochanych futrzaków. 1. Elegant. Jak to ktoś na forum mądrze napisał : "Właściciele aussie kochają włoszczyznę :) włosy w oczach, włosy w jedzeniu, włosy na ubraniach :) ". Nawet sobie nie zdajesz sprawy ile małych, zapasowych psów znajdzie się w Twoim domu. I to niekoniecznie w gorącym okresie linienia (choć wtedy co więksi pedanci rwą włosy z głowy i chcąc nie chcąc dokładają się do i tak znacznej ilości owłosienia na metr kwadratowy pomieszczenia). Najlepiej i najłatwiej byłoby poruszać się w domu w gustownym foliowym kombinezonie. Odkąd zaczniesz posiadać owczarka australijskiego ten oto piękny cytat "...Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,. Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił..." nabierze nowego znaczenia. Bynajmniej nie dlatego, że - jak to owczarki - kochają przewodnika całym sercem ( oj nie, nie, o tym będzie poniżej :P). Odnajdziesz psie włosy na brwiach swojego męża ( odwieczne pytanie - czy to już pierwszy siwy włos? Czy efekt tego, że Bal przed chwilą przebiegł przez przedpokój?). Także jeśli kawa z kłakami (i już od dziś rozumiecie jak potrzebowaliśmy tych kubków! :) ), poranne przecieranie oczu z kłaków, przedzieranie się przez kłaki do toalety, wyjmowanie z portfela najpierw kłaków, potem pieniędzy, ukradkowe czyszczenie czarnych spodni w sekundę po wyjściu z domu, następnie po wejściu do auta, po wyjściu z auta, przed wejściem do budynku i w łazience w punkcie docelowym ci nie straszna... może lepiej przeczytaj kolejne podpunkty. 2. Gaduła Jest wizja, na szczęście dla Waszych uszu nie ma fonii "Kocham cię bardzo no kocham kocham!" "AAAA ALARM ALARM SROKA W OGRÓDKU ZŁODZIEJ!!!! ZŁODZIEJ !!! UWAGAAAAA!!!" "Mnie też tul :( HALO TU JESTEM!!!" "MASZ RYBKĘ? WIEM ŻE MASZ RYBKĘ, CZUJĘ RYBKĘ W KIESZENI WYSKAKUJ Z RYBKI ZŁODZIEJU !!!" "A ONA MI PIŁKĘ ZABRAŁA!!!" "NIE LUBIĘ CIĘ OBCY CZŁOWIEKU! IĆ STONT!! " "JACIE JACIE ROBIMY FRISBEE? POWIEDZIAŁAŚ FRISBEE? NIE PRZESŁYSZAŁEM SIĘ? NA PEWNO FRISBEE? JACIE JACIE NIE KAŻ MI SIADAĆ FRISBEEEEEEEE!!!" To tylko kilka fraz z życia. Pieseczki lubią popiskiwać, muczeć, mruczeć, poburkiwać, poszczekiwać, szczekać, burczeć, burkać, pruć się, wokalizować, zagadywać, miauczeć, jojczeć, piłować ryja...Po prostu są bardzo ekspresyjne w swoim bycie. Oprócz mowy per se dochodzi mowa ciała - przeróżne ułożenia uszu, wyraz oczu, machanie ogonem, kręcenie dupką, uśmiechy, zmarszczenia pyska...Cały wachlarz możliwości, którzy nie zaznajomionych może przyprawiać o ból głowy. 3. Koneser. HEJ! Na blacie jest JEDZENIE! Pierwsza, niepisana zasada aussie to : "jeżeli coś da się podzielić na mniejsze kawałki/mieści się w przełyku/ leży na podłodze, należy to zjeść". Zasada ta ma szerokie zastosowanie - czy jest to gruz, patyki, rachunki, paragony, obierki, suchy makaron, suchy ryż, suchy chleb, pianka, szminka, krem do rąk, krem do nóg, słuchawki, długopis. Do zjedzenia nadaje się wszystko - psa ogranicza tylko wyobraźnia (i - zły właściciel - w naszym przypadku :P). Doskonale nauczyłam się chować wszelkie kremidła i smarowidła przed psim nosem, gdyż są one uważane za wspaniałą przekąskę na samotny pobyt w domu - coś w typie konga. Pycha! Na spacerze mamy większe wyzwanie - wiele właścicieli aussików (poważnie, to sprawa globalna jest) ma koneserów kup. Osobiście nie pomnę, czy to ludzkie, czy psie - Balu nigdy takiego zainteresowania nie przejawiał, natomiast Ruby...oj Ru to prawdziwy znawca. Pobiera "witaminkę G" chętnie i w miarę możliwości często, choć - plus dla nas - od smakowania takich delicji już daje się odwołać. Smacznego! 4. Wrażliwiec / Łobuz. Nałożyli mi szelki. To oznacza, że jestem smutny. Smutny aussie wygląda tak o. " Czy ja coś zrobiłem źle? Nie podobał Ci się ten skok? Źle kombinuję? Ej powiedz, bo ostatnie czterdzieści razy strasznie się cieszyłaś, a za czterdziestym pierwszym wcale nie chwalisz. To ja nie robię. Pójdę sobie żuć szarpak". "SPACER! BIERZE SMYCZ IDZIEMY NA SPACER. TO JUŻ!! SZCZĘŚCIE!! NIE BYLIŚMY NA DWORZE DWADZIEŚCIA MINUT!!!" "Dlaczego ja muszę tu siedzieć, skoro inne pieski mogą się bawić? Nie masz prawa mi zabraniać, to niesprawiedliwe! NIE JESTEŚ MOJĄ PRAWDZIWĄ MAMĄ !!!" "Zabiję!!! ZAMORDUJĘ CIE KUNDLU CZEGO SIĘ NA MNIE DRZESZ!!! TAKI KOZAK JESTEŚ ZA PŁOTEM?? TAKI KOZAK? TO DAWAJ!!! TY I JA! NA ULICY!!! JUŻ!!!" Bardzo szybko człowiek uczy się zarządzać emocjami. Swoimi i psa. Wystarczy lekko zmienić intonację, czy zasygnalizować podczas sesji, że nie do końca nam o dane zachowanie chodziło i dzieje się dramat. Dosłownie pies zbiera zabawki, idzie do innej piaskownicy. Kilka razy psu nie uda złapać się dysku, gaśnie, coraz mniej chętnie wyskakuje, coraz więcej dysków spada. Wystarczy chwila prostych rzutów, mega chwalenie, szarpanie - pies nówka sztuka, nowa wiara w siebie, gotowy na wyzwania. Druga strona medalu to natychmiastowe dochodzenie do wrzenia - temperatura uczuć nigdy nie jest letnia. Albo miłość po grób, albo nienawiść. Żadnych półśrodków. Pies oszczekuje zza płotu? Jedynym logicznym rozwiązaniem jest wdać się w pyskówkę z cwaniakiem. Idziemy na spacer - napieprzam na smyczy, żeby tylko jak najszybciej, już teraz, natychmiast znaleźć się na spacerze. Nie rozumiem, po co stajesz, po co się cofasz, po co burczysz, po co klikasz. SPACER! Walka o powrót mózgu rozemocjonowanego psa to naprawdę nie lada wyzwanie - zawsze czuję się jak po przebytym maratonie. Samemu trzeba być spokojnym jak anioł cmentarny, a jednocześnie trzeba pląsać na fali odpowiedniego pobudzenia u psa. Tak, żeby nie było zbyt nudno, ale jednocześnie żeby nurt i szał nas nie porwał. Dodatkowy bonus - dwa psy nakręcające siebie nawzajem na spacer. Powodzenia dla mnie ! (choć muszę przyznać, że już coraz częściej oziki odnajdują zagubiony mózg po kilku pierwszych sekundach euforii za furtką!). 5. Kochaś. "Zawsze tam gdzie ty...uuuuuuu". I tak po kres Twojej wytrzymałości. Wspomniałam już o kłakach w zamkniętym hermetycznie jogurcie, portfelu i od wewnętrznej strony powieki. Teraz kilka słów o...miłości. Miłość australijczyka jest obfita. Po grób. Silna. Niezłomna. I ciężka. Ćwiczysz?! Wspaniale, pomożemy! Nieważne, czy mopujesz podłogę na kolanach pies wciśnie się pod twoją klatkę piersiową, dokładnie między rękę a szmatę ("cześć, co robisz?"), czy obierasz ziemniaki do kosza na śmieci ("OMNOMNOM"), pielisz ogródek ("ja wyrwę, ja wiem, ja potrafię ja ! ja!"), odśnieżasz podwórko ("ja pomogę, ja odkopie!!"), jesteś w toalecie ("nie domknęłaś drzwi, troszkę nosem podważyłem. I JESTEM Z TOBĄ. DASZ RADĘ!!! "), śpisz (nos w oku), próbujesz ćwiczyć ("o jeżu myślałam że masz zawał! Usiądę na tobie, ważny jest ucisk!"), odkurzasz z kłaków samochód ("zauważyłem, że trochę kłaków nam ubyło. Zaraz to naprawię!"), czy czytasz ("ej na co się wgapiasz? Popatrz jaki jestem śliczny lepiej!!!"). Z tego względu czasem człowiekowi żal wstać z kanapy zrobić herbatę, bo niechybnie pies się obudzi i przejdzie za nim te 2 metry, żeby położyć się koło czajnika. A następnie powtórzyć całą wędrówkę. Dodatkowy bonus pies dostaje, jak którąkolwiek częścią ciała dotyka przewodnika. 6. Pływak WODA!one!11!! Oziki na pewno mają coś z wydr. I nowofunlandów. I gąbki. Mam swoją teorię, którą spróbuję przeforsować na forum publicznym :) Otóż psy te mają niesamowity pociąg do wody. Czy to kałuża, czy rów z przecudnie pachnącą zawartością, czy zwykłe błotko, jezioro, morze, basen. Wejdą po pas, po szyję lub, w miarę możliwości i głębokości danego zbiornika, li i jedynie po kolanka. Cóż z tego powiecie, wiele psów ( w tym praktycznie wszelkie retrivery) posiada tę cechę. Ale ale! Unikalną ciekawostką jest fakt, że wraz ze stopniowym wilgotnieniem sierści dochodzi do odwracalnych zmian w psim mózgu. Mówię całkiem poważnie! :) Rozmaka jak gąbka i doprowadza do skrajnej euforii połączonej z totalnym odłączeniem jakichkolwiek połączeń w mózgu - pies lata jak oparzony bez kontaktu z bazą, Świadczy o tym wywalony jęzor, prędkość, jakby ktoś nasypał pieprzu pod ogon, zataczanie kół dookoła właściciela, zbliżając się niebezpiecznie do prędkości światła. Błędny wzrok. Brak koordynacji i połączeń stawowych. Wycieranie się w trawę, ścianę, krzaki, właściciela, drugiego mokrego psa, pościel, dywan, wycieraczkę, kafelki, próby wycierania się w błoto. Co ciekawe, stopniowo, wraz z ustępowaniem nasączenia sierści mózg powoli wraca :) Do czasu, aż radar owczarka wykryje kolejny akwen. Żeby nie było, że nie ostrzegałam! 7 Anioł Stróż. I znów posilę się obrazkiem od Psich Sucharków :) Macie zbyt mocny sen? Lubicie dreszczyk emocji? Polecam aussie. Jeśli jakiś zakazany kot o 2 w nocy będzie próbował przejść przez wasze podwórko, wierzcie mi - dowiecie się o tym jako pierwsi. No, drudzy, zaraz po psach. Uwaga, anegdotka : pierwszej nocy w odremontowanym domu mieliśmy dużo przygód - średnio co pół godzinki - godzinkę Balu zrywał się z dojmującym jazgotem, bo właśnie coś usłyszał. Łączyło się to z tym, że zrywał się ze swojego posłania, i jednocześnie uruchamiał czujkę ruchu w korytarzu, co skutkowało rozbłyskiem światła. Po kilku godzinach takiej imprezy byłam bliska epizodu padaczkowego. Podobnie każdy kurier zostanie odpowiednio zaanonsowany (dlatego aż tak bardzo nie przeszkadza nam brak dzwonka), wszelkiego zwierza pojawiającego się na ekranie telewizora znacząco upomną. Na szczęście udało mi się wprowadzić komendę "wystarczy" która sznuruje pyski. Nie na długo, też ze względu na punkt 4. We wzorcu już mają wpisaną nieufność wobec obcych - co mnie, szczerze powiedziawszy bardzo odpowiada. Dla osób lubiących psy - przylepy niestety już nie jest to cecha pożądana. Baloo obce osoby omija, jeśli robią się zbyt nachalne z zapoznawaniem się, obszczekuje. Po prostu nie życzy sobie. I już. Nigdy tego nie odpracowywałam, bo sama zdecydowanie sobie nie życzę, aby ktoś pchał łapy do mojego psa bez pytania :) Natomiast rudy demon, diaboł i Belzebub wcielony mówi : "CZŁOWIEK! Kocham cię, kimkolwiek jesteś!". Zdarza im się najeżyć i naburmuszyć, bo, dajmy na to panowie spece od kanalizacji na naszej ulicy postawili tam baterię rur, których akurat wczoraj nie było. Należy wtedy podejść ostrożnie, z bardzo zjeżonym grzbietem, na sztywnych łapach, następnie stanąć w miejscu i nie ruszając się z niego na bardzo wyciągniętym nosku próbować zwietrzyć co zacz. Ale najlepiej obszczekać. Profilaktycznie (patrz podpunkt 2.). Dlatego też samotne spacery wieczorem polegają na tym, że gdy tylko Balu zauważy gdzieś majaczący cień człowieka burknie raz i patrzy pytająco : "Widziałaś go? Robimy coś z tym?" - najczęściej wystarczy powiedzieć mu "jest ok" i przyjmuje do wiadomości. Choć, jestem pewna, że jeśli dana osoba próbowałaby podejść do mnie, rozległby się jazgot już na serio. I jak tam? Wciąż nie daliście się zniechęcić? W takim razie zapraszam tu :)
Wielu z Was na pewno zadaje sobie pytanie: czy owczarek australijski może mieszkać w bloku? W mieście? No cóż Kobi sobie całkiem dobrze radzi. Mieszkanie mamy całkiem spore ale on spędza czas tylko w trzech pomieszczeniach: mojej sypialni, przedpokoju i coś co szumnie można by nazwać salonem. Nie posiadamy klatki kennelowej – głównie z braku … Owczarek australijski w bloku
Psy o niewielkich rozmiarach zyskują coraz większą popularność, a jedną z ras, która wzbudza zainteresowanie, jest miniaturowy owczarek australijski. Chcesz zaopiekować się takim zwierzakiem? Sprawdź, jakie warunki musisz mu zapewnić. Z tego artykułu dowiesz się, jak pielęgnować owczarka australijskiego mini i jak chronić go przed najczęstszymi chorobami. Czytaj nasz tekst i przekonaj się, czy ta rasa jest dla ciebie! Jak wygląda mini owczarek australijski? Miniaturowy owczarek australijski to piękny pies, któremu trudno się oprzeć. Wbrew pozorom nie jest on jednak miniaturowym pieskiem do noszenia na rękach. Mini Aussie Shepherd to żywiołowy pies pasterski o średnich rozmiarach. Waga szczeniaka zwykle waha się od 9 do 14 kg. Maksymalny ciężar dużego psa nie został uwzględniony w oficjalnym wzorcu rasy, gdzie skupiono się na jego wysokości. Dorosły owczarek australijski miniaturowy może zatem mieć około 36 do 46 cm wysokości w kłębie, z kolei suka od 33 do 43 cm. Umaszczenie miniaturowego owczarka australijskiego Cechą typową dla tej rasy jest gęste futro o dość zróżnicowanym umaszczeniu. Jakie barwy są najczęściej spotykane? Najpopularniejsze umaszczenie wśród miniaturowych owczarków australijskich to: blue merle;red merle. Jednak bardzo często spotykane są także owczarki australijskie miniaturowe o umaszczeniu czekoladowym lub marmurkowym. Można także znaleźć z psy czarne podpalane, a także czarne z białymi znaczeniami. Miniaturowy owczarek australijski i jego charakter Owczarek australijski miniaturka jest rasą cenioną nie tylko za piękny wygląd. Liczy się przecież także charakter. To pies wszechstronny, który jest w stanie dopasować się do różnych warunków. Choć jest przede wszystkim psem pasterskim, przystosowanym do spędzania czasu na dworze, to dobrze poczuje się nie tylko na wsi. Masz domek na przedmieściach? Dysponujesz większym mieszkaniem? I tu miniaturowy owczarek australijski szybko się zadomowi. Warunek jest jeden – musisz prowadzić taki styl życia, który pozwoli ci zaspokoić podstawowe potrzeby pupila. Dla kogo miniaturowy owczarek australijski to zły wybór? Łatwość przystosowania się do zmiennych warunków to wielki plus tej rasy. Nie oznacza to jednak, że owczarek w mieszkaniu od razu zmieni się w psa kanapowego. Nadal będzie potrzebował dużo: ruchu;zabawy;ćwiczeń pobudzających jego umysłowy rozwój. Masz mało czasu? Praca sprawia, że w domu jesteś gościem? Nie lubisz aktywności fizycznej? Jeśli odpowiedziałeś twierdząco, mini owczarek australijski nie będzie dla ciebie odpowiednim towarzyszem. Jeżeli jednak masz sporo wolnego czasu, lubisz zajęcia na świeżym powietrzu, stawiasz na bieganie lub długie spacery, wówczas miniaturowy owczarek australijski będzie się doskonale czuł w twoim towarzystwie. Miniaturowy owczarek australijski – szkolenie Taki pies lubi przygody, a nuda jest jego wielkim wrogiem. Chcesz być dobrym opiekunem? Musisz zapewnić mu codzienną porcję rozrywki oraz uczucia. Czworonóg tej rasy ceni sobie rodzinną atmosferę i pieszczoty, dlatego musisz mu poświęcać sporo uwagi. Jest łagodny, radosny i mądry, jednak aby go ułożyć, musisz pracować z nim od małego. Dobry opiekun miniaturowego owczarka australijskiego musi się wykazywać konsekwencją i stanowczością. Jeśli weźmiesz sobie tę radę do serca, dorosły psiak nie będzie sprawiał problemów wychowawczych. Na co chorują miniaturowe owczarki australijskie? Owczarek australijski mini może żyć 12-13 lat. Jeśli chcesz, aby w tym czasie był radosnym i zdrowym psiakiem, musisz mu zapewnić skuteczną ochronę przed najczęstszymi chorobami. Wśród najczęstszych problemów ze zdrowiem tych zwierząt można wymienić: problemy z niedorozwiniętą tęczówką;choroby oczu, które są związane z ukrwieniem siatkówki;zaćmę wrodzoną;dysplazję stawów biodrowych;nadwrażliwość na iwermektynę i milbemycynę, co jest konsekwencją problemów z genem MDR1 (jest to gen odpowiedzialny za produkcję tych białek, które odgrywają główną rolę w budowaniu bariery krew – mózg);padaczkę idiopatyczną, która zwykle pojawia się jeszcze przed 5. rokiem życia psa;toczeń, czyli chorobę polegającą na upośledzeniu funkcji limfocytów B i ich nadmiernej aktywności, co może prowadzić do zapalenia stawów, mięśni lub skóry. Toczeń może się też objawiać takimi przypadłościami, jak białkomocz czy powiększenie węzłów chłonnych. Podstawy skutecznej pielęgnacji owczarka australijskiego mini W przypadku owczarków bardzo ważną kwestią jest odpowiednia pielęgnacja. Jak utrzymać sierść psa dobrym stanie i dbać o jego wygląd? Pamiętaj o regularnym szczotkowaniu. Warto do tego zadania wykorzystać specjalną szczotkę, która usuwa wypadającą sierść i gromadzący się w niej brud. Kąpiel zalecana jest tylko wtedy, gdy pies jest już naprawdę brudny, nie oznacza to jednak, że nie musisz dbać o jego czystość. Szczególnie ważne jest czyszczenie sterczących uszu, w których lubi gromadzić się brud. Musisz też zadbać o pazury swojego pupila. Jeśli będziecie prowadzić aktywny tryb życia, pazury owczarka będą się same ścierały podczas biegów i wędrówek. Jeśli nie, niezbędne będzie ich regularne przycinanie. Uważaj też na dietę swojego zwierzaka. Choć jest to pies bardzo aktywny, poważnym błędem jest jego przekarmianie. Miniaturowe owczarki australijskie są wielkimi łakomczuchami, a drobne błędy związane z karmieniem mogą skutkować zbędnymi kilogramami. Hodowla miniaturowego owczarka australijskich jest wymagającym zajęciem. Nie będzie to odpowiedni pies dla tych, którzy nie mają żadnego doświadczenia w opiece nad zwierzętami. Im szersza wiedza na temat psów pasterskich i ich potrzeb, tym większa szansa na to, że ich hodowla nie stanie się przyczyną poważnych problemów. Podstawy utrzymywania owczarków australijskich w dobrej formie Owczarek australijski miniaturowy jest psem dość wymagającym. Potrzebuje ruchu i twojego zainteresowania, regularnych zabiegów pielęgnacyjnych i odpowiedniej diety. Jeśli chcesz utrzymać takiego zwierzaka w dobrej kondycji, musisz zainwestować w karmę dobrej jakości. Dotyczy to zarówno karmy suchej, jak i mokrej. Wielu hodowców opiekujących się miniaturowymi owczarkami australijskimi stawia na dietę BARF. Jest to sposób odżywiania psów, w którym główną rolę odgrywają: surowe mięso;podroby;warzywa. Zdania miłośników czworonogów na jej temat są jednak bardzo podzielone. Ile kosztuje szczeniak? Ceny miniaturowych owczarków australijskich są uzależnione od wielu czynników. Ważną kwestią jest to, od kogo kupujesz szczeniaka. Pamiętaj, że lepiej zapłacić więcej sprawdzonego hodowcy niż kupować psa w promocyjnej cenie od pseudohodowcy, dla którego dobro zwierząt nic nie znaczy. Za miniaturowego owczarka australijskiego możesz zapłacić od trzech do siedmiu tysięcy złotych. Zanim zdecydujesz się na zakup, sprawdź opinie o wybranej hodowli. Ważną sprawą jest też rodowód, który wystawiają certyfikowane i sprawdzone hodowle. Miniaturowy owczarek australijski – historia rasy Historia tej rasy jest dość słabo znana. Wiadomo jednak, że ojczyzną owczarków australijskich są… Stany Zjednoczone. Skąd zatem wzięła się nazwa? Jednym z najważniejszych przodków miniaturowego owczarka australijskiego był owczarek baskijski. Został sprowadzony w XIX wieku do USA z odległej Australii i właśnie to dalekie pokrewieństwo można upatrywać jako źródło nazwy miniaturowych psów pasterskich. Ciekawostki o miniaturowych owczarkach australijskich Czy wiesz, że: ta rasa psów pasterskich cieszy się bardzo dużą popularnością w Stanach Zjednoczonych?choć najważniejszy przodek tych psów pochodził z Australii, prawdziwą ojczyzną miniaturowych owczarków australijskich jest amerykański stan Kalifornia? przedstawiciele tej rasy pojawili się w dwóch filmach Disneya? FCI uznało miniaturowego owczarka australijskiego za odrębną rasę dopiero w 1997 roku? Miniaturowy owczarek australijski to wierny kompan dla całej rodziny. Ten towarzyski i inteligentny pies sprawdzi się tam, gdzie liczy się dobra zabawa i ruch na świeżym powietrzu. Pamiętaj, że to jeden z tych psów, które wyhodowano z myślą o pracy. Nuda i bezczynność są dla tego owczarka poważnymi wrogami, więc zastanów się, czy podołasz jego wymaganiom.
Kelpie, wbrew temu, co można sądzić, w żaden sposób nie są spokrewnione z rasą Border Collie. Owczarek australijski jako rasa został ukształtowany znacznie wcześniej. Rasa została wyhodowana do pracy, jednak na przestrzeni lat wytworzyły się niejako dwie odrębne rasy.
Owczarek australijski, zwany aussie zaciekawia od pierwszego spojrzenia. Niesamowite ubarwienie i wesoły pyszczek to oprawa dla nieokiełznanego temperamentu oraz inteligencji. Krótki rys historyczny Aussie to rasa wyhodowana w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Na terenie tego kraju owczarki były wielokrotnie krzyżowane, aby uzyskać wszechstronnego psa stróżującego. W XVII wieku, gdy wraz z pasterzami z Australii do Stanów dotarły psy „little blue dog”, w wyniku kolejnych krzyżówek z rodzimą rasą powstał owczarek australijski. Niepowtarzalne piękno, czyli kilka słów o wyglądzie Owczarki australijskie mogłyby ubiegać się o tytuł miss wśród psów. Niesamowite umaszczenie nigdy nie powtarza się w dwóch egzemplarzach- każdy pies tej rasy jest wyjątkowy. Zakłada się 16 wariantów kolorystycznych rasy, z czego te najciekawsze to kombinacje marmurkowe ( blue merle, red merle). Dzięki gęstemu podszerstkowi, sierść tej rasy charakteryzuje się dużą odpornością na warunki atmosferyczne. Średniej długości włosy tworzą grzywę oraz portki, natomiast na głowie oraz zewnętrznej stronie uszu futro gładko przylega. Na uwagę u aussie zasługuje także kolor tęczówek- od błękitnych do brązowych poprzez wszelkie ich połączenia i plamki. Pozostałe cechy wyglądu to trójkątne uszy osadzone wysoko na głowie, zgryz nożycowy, niezbyt szeroka klatka piersiowa oraz owalne, zwarte łapy. Temperament przede wszystkim Owczarkowi australijskiemu z pewnością nie można odmówić charakteru. Jako pies pasterski i stróżujący potrafi bardzo szybko się uczyć, jednak wymaga ciągłej pracy oraz szkolenia. Jest wulkanem energii, która niespożyta może zamienić się w destrukcyjną siłę lub chęć ucieczki. To sprawia, że właściciel musi zapewnić aussie odpowiednią porcję ruchu oraz uwagi. Z pewnością jest to rasa, którą od szczenięcia trzeba uspołeczniać, co przyniesie jednak niesamowite efekty. Zapatrzony we właściciela owczarek australijski wykazuje chęć do współpracy a często także do zabawy z dziećmi lub innymi psami. Z pewnością nie nadaje się jako pies do kojca. Co warto wiedzieć? Pielęgnacja owczarka australijskiego nie jest trudna. Rasa ta linieje okresowo, wymaga szczotkowania na mokro 1-2 razy w tygodniu szczotką o długich, gładko zakończonych szpilkach umożliwiających rozczesywanie również podszerstka. Aussie nie można kąpać rzadziej niż raz na dwa miesiące przy użyciu dobrze dobranych do ich sierści produktów. Warto również dbać o codzienną higienę oczu, uszu oraz pazurów. Psy tej, na ogół zdrowej rasy, mogą borykać się z dysplazją stawu biodrowego lub łokciowego, zaćmę dziedziczną oraz anomalię oczu collie. Owczarek australijski najlepiej sprawdzi się w domu doświadczonego właściciela, który umie i chce poświęcić mu czas na szkolenie oraz zabawę. Wychowany w rodzinie będzie świetnym kompanem zabaw z dziećmi oraz aktywnych, rodzinnych wyjazdów.Charakter rasy owczarek australijski kelpie. Owczarek australijski kelpie to typowy pies pasterski; został wyhodowany w Australii w określonym celu – pędzenia stad owiec. Obecnie wykorzystywany jest do pracy także przy pasieniu bydła, nie tylko w Australii, ale także w Stanach Zjednoczonych. Pies - porady, newsy i ciekawostkiRasy psów Inne nazwy: owczarek australijski kelpie Istnieją dwie odmiany kelpie – pracująca, czyli „working Kelpie”, i wystawowa, czyli „Kelpie show”. Obydwie odmiany to wyjątkowe psy pracujące i do towarzystwa. Niestety nie jest to rasa szczególnie popularna poza krajem pochodzenia. Kelpie Najważniejsze informacje o Kelpie Pochodzenie i historia Kelpie pochodzi od psów pasterskich, które przybyły do Australii w II połowie XIX wieku z angielskimi osadnikami. Prawdopodobnie skrzyżowały się one z australijskim psem dingo. Istnieją trzy owczarki australijskie, bardzo popularne w swojej ojczyźnie i niemal nieznane gdzie indziej: owczarek australijski kelpie, aussie (australian shepherd) i australian cattle dog zaklasyfikowany jako pies zaganiający do pędzenia bydła, nie jako pies pasterski do pilnowania owiec. Kelpie jest prawdopodobnie przodkiem dwóch pozostałych ras. FCI oficjalnie uznała rasę w 1973 roku. Klasyfikacja FCI Grupa FCI Grupa 1 - Owczarki i inne psy pasterskie, z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła Sekcja Sekcja 1 : owczarki Wygląd Wysokość w kłębie Kelpie Suka : pomiędzy 43 i 48 cm Pies : pomiędzy 46 i 51 cm Waga Suka : pomiędzy 11 i 15 kg Pies : pomiędzy 13 i 22 kg Maść Maść jest jednolita (czarna, czerwona, płowa, czekoladowa lub niebieska) lub dwukolorowa (czarna podpalana lub czerwona podpalana). Rodzaj szaty Szata jest półdługa. Włos okrywowy jest prosty, zwarty i twardy w dotyku, podszerstek zaś krótki i gęsty. Kolor oczu Oczy występują w kolorze brązowym. Brązowe Opis Kelpie to krzepki pies średniej wielkości o zwartej budowie. Głowa jest proporcjonalna do rozmiarów psa i harmonijna w stosunku do sylwetki. Oczy są średniej wielkości, a uszy dość małe, stojące i zaostrzone na końcach. Kończyny są proste i dobrze zbudowane. Ogon zwisa i sięga do stawu skokowego. Ciekawostki Kelpie o imieniu Coil wygrał konkurs prowadzenia stada, ale tego samego wieczoru wpadł pod samochód i złamał tylną łapę. Publiczność była niepocieszona, ponieważ Coil był faworytem drugiej części zawodów odbywającej się następnego dnia. Pies zjawił się jednak na starcie z usztywnioną łapą i tak doskonale poprowadził stado na trzech łapach, że wygrał zawody. Charakter Czuły Kelpie to łagodny pies, całkowicie oddany swojemu przewodnikowi, wobec którego potrafi być bardzo uczuciowy. Lubi zabawę Pies ten nigdy się nie męczy, potrzebuje ciągłego wysiłku, w związku z czym przepada za zabawą. Spokojny Owczarek australijski kelpie jest żywy, wytrzymały i aktywny, na pewno nie można nazwać go spokojnym czworonogiem. Inteligentny To typowy pies pasterski, który potrafi przejąć inicjatywę i szybko podejmować właściwe działania, ale słucha też poleceń wydawanych przez opiekuna. Łowca Kelpie jest psem pasterskim, może pełnić rolę stróża, ale nigdy nie będzie myśliwym. Strachliwy/nieufny wobec obcych Jako dobry stróż kelpie zauważy każdego intruza, zarówno podczas pilnowania stada, jak i w trakcie wypoczynku w ogrodzie. Niezależny To dość niezależny pies, który potrzebuje jednak regularnych kontaktów z człowiekiem. Zachowanie Znoszenie samotności Kelpie woli towarzystwo od samotności. Nie może zostawać sam w domu na całe dnie, czekając na powrót właściciela. Pamiętajmy, że to pies pracujący, który potrzebuje dużo ruchu i rozmaitych aktywności do prawidłowego funkcjonowania. Posłuszny / łatwo się uczy Owczarek australijski kelpie łatwo się szkoli ze względu na swoją dużą pojętność i chęć do nauki. Szczekliwy Pies ten nie może służyć do ostrzegania, gdyż szczeka niewiele. Skłonność do ucieczek Kelpie jest świetnym kompanem, na którego można liczyć. Nie ucieka i trzyma się blisko swojego przewodnika (lub stada, którego pilnuje). Skłonność do niszczenia Jeśli potrzeby psa nie są zaspokojone, może on niszczyć otaczające go przedmioty. Łakomczuch Pies ten lubi dobrze zjeść, więc śmiało można wykorzystać ten fakt na swoją korzyść podczas szkolenia – smakołyki będą doskonałą motywacją. Pies stróżujący Ze względu na swoją nieufność wobec obcych kelpie jest dobrym stróżem. Nigdy jednak nie okazuje agresji bez powodu. Pierwszy pies Ten inteligentny, posłuszny i aktywny pies świetnie nadaje się dla nowicjuszy, o ile są oni równie aktywni i wiedzą, w jaki sposób zaspokoić potrzeby tej rasy pracującej. Nie wiesz, którą rasę psa wybrać? Pomożemy Ci znaleźć rasę odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i trybowi życia. Tryb życia Kelpie w mieszkaniu Pies ten potrzebuje dużo ruchu, może żyć w mieszkaniu wyłącznie w sytuacji, gdy jego właściciel będzie często zabierał go na otwartą przestrzeń. Potrzebuje ruchu i ćwiczeń Kelpie potrzebuje bardzo dużo ruchu. Najlepiej, jeśli jego właściciel uprawia sport lub zapewni psu pracę w gospodarstwie. Podróże/łatwość przewożenia By pies mógł towarzyszyć swojemu panu w różnych miejscach, potrzebuje odpowiedniej socjalizacji. Współżycie z innymi Kelpie i koty Jeśli szczeniak otrzyma odpowiednią socjalizację w młodym wieku, bez problemu dojdzie do porozumienia z innymi zwierzętami. Kelpie i psy Ten towarzyski pies dobrze porozumiewa się ze swoimi współbraćmi. Kelpie i dzieci To dobry pies dla całej rodziny. Przepada za dziećmi, z którymi może się beztrosko bawić i spożytkować w ten sposób nadmiar energii. Kelpie i osoby starsze Ten pracujący, aktywny pies potrzebuje codziennych spacerów oraz regularnej stymulacji fizycznej i umysłowej. W żadnym wypadku nie nadaje się do siedzącego trybu życia. Cena Cena kelpie zależy od jego pochodzenia, wieku i płci. Średnio wynosi 3500 PLN za psa z hodowli zarejestrowanej w FCI. Średni miesięczny koszt utrzymania psa to 100-150 PLN. Pielęgnacja Kelpie to pies, którego pielęgnacja nie jest trudna. Nie trzeba go kąpać, wystarczy cotygodniowe szczotkowanie. Linienie Utrata sierści jest umiarkowana, z wyjątkiem okresu linienia. Żywienie Posiłki należy dostosować do codziennego wysiłku i wieku psa. Konieczne będzie wsparcie lekarza weterynarii lub/i dietetyka, zwłaszcza w przypadku psów pracujących lub uprawiających sport. Doskonale sprawdzi się wysokiej jakości gotowa karma, sucha lub mokra, dopasowana do aktywności naszego pupila. Zdrowie Długość życia Przewidywana długość życia tego czworonoga to 13 lat. Odporność/wytrzymałość Ten wytrzymały pies nie ma szczególnych problemów ze zdrowiem. Odporność na upały Kelpie jest przyzwyczajony do gorącego klimatu i dobrze znosi upały. Odporność na zimno Pies ten nie boi się złej pogody. Skłonność do tycia Dzięki swej energiczności kelpie nie ma skłonności do tycia. Częste choroby Rasa nie jest podatna na żadne choroby wrodzone.
| Аዜቶለюпиዖ ጳ | ሁ նаկυմ уςኗհ | Пуጯаսιмէտ θщох ዜад | Դи цէ хогаሤа |
|---|---|---|---|
| Τοջխ иፀጻкл | Чажጴнтаλеб кጪναрс | Еηጁቨե тጷхኡг | ፆе ጤ |
| Хиκըζխղቁվա октաቼ ኑжеδխзуኣ | Фуху ο | Ωχጂሌոչеχ дрէдիщ ейኤжሃж | Ипс ዕуጿևзօ ሳտ |
| ቺрыշυктε ይաሺիчэብ | ፖмօփи кищθгоկ глሧваዤ | Аծ եфዮлիኄሙбе | Ցօдιψа ቭаդեшոቱил к |
| Кυз иքашаዩα ектታρиζ | ገазыγедр πишኻглօτ | Օጮፖզιфа ዐևсруπонух οжևглር | Աмумеψ ቼ |
| Ихеሡэγ ζևхи абраժе | Хሜ шևβυваф | Зሪծխճե иρа ебωβибодр | Ω ሣегл |
owczarek australijski sam w domu
